ทำไมอาหารออร์แกนิกจึงมีความสำคัญต่อความยั่งยืนของเชียงใหม่

นับเป็นระยะเวลาพันปีที่มนุษยชาติได้เอาชีวิตรอดและเจริญเติบโตจากการกินอาหารอินทรีย์จากธรรมชาติที่มีสารอาหารเต็มเปี่ยม อย่างไรก็ตาม ในช่วงระยะเวลาไม่นานมานี้ (ตั้งแต่ปีพศ. 2500 เป็นต้นมา) อุตสาหกรรมการเกษตรได้มีบทบาทสำคัญในการสร้างเสบียงอาหารและการใช้สารเคมีอย่างแพร่หลาย (ปุ๋ย ยาฆ่าแมลง สารกำจัดวัชพืช) บางอย่างเป็นสารก่อมะเร็ง ทั้งนี้ล้วนเป็นไปเพื่อให้จำนวนการเพาะปลูกของอาหารมีปริมาณมากพอที่จะผลิตอาหารและขนมส่งไปยังซุปเปอร์มาร์เก็ตทั่วโลก สารเคมีเหล่านี้เป็นอันตรายต่อความหลากหลายทางชีวภาพ (พืชพันธุ์และสัตว์เฉพาะถิ่น) ปนเปื้อนพื้นผิวหน้าดินและแหล่งน้ำอีกทั้งยังเป็นพิษต่อสุขภาพของมนุษย์ (ก่อให้เกิดมะเร็ง)

องค์การสหประชาชาติกล่าวว่า เกษตรกรตัวเล็ก ๆ นี้เองที่เป็นผู้ปลูกอาหารหล่อเลี้ยงโลก ในขณะที่ฟาร์มเชิงเดี่ยวเชิงอุตสาหกรรมขนาดใหญ่ที่พึ่งพาปิโตรเคมีนั้นเป็นผู้ผลิตพืชเศรษฐกิจ (ข้าวโพด น้ำตาล ปาล์ม น้ำมันและอื่น ๆ) ให้แก่อุตสาหกรรมอาหาร องค์การสหประชาชาติได้ระบุเพิ่มเติมว่าเราจำเป็นต้องปรับเปลี่ยนกระบวนทัศน์จากการเกษตรเคมีอุตสาหกรรมกลับเข้าสู่การทำเกษตรเชิงนิเวศแบบองค์รวมให้มากขึ้น ทำงานร่วมกับธรรมชาติ ไม่ใช่ต่อต้านธรรมชาติ สหประชาชาติ

สถานการณ์ที่เชียงใหม่เป็นอย่างไร

จังหวัดเชียงใหม่เป็นพื้นที่ที่โชคดีที่มีที่ตั้งอยู่ในสถานที่และภูมิอากาศที่มีความอุดมสมบูรณ์เป็นพิเศษ สิ่งนี้ถือเป็นจุดแข็งอย่างหนึ่งของเมืองเชียงใหม่ ช่วงปีที่ผ่านมาเราได้เห็นการเพิ่มขึ้นอย่างต่อเนื่องทั้งในฟาร์มออร์แกนิกและแหล่งเพาะเลี้ยงเพื่อการศึกษา ซึ่งทั้งหมดล้วนปฏิบัติตามหลักการเกษตรกรรมธรรมชาติ จากรูปแบบเศรษฐกิจพอเพียงที่ผลักดันโดยในหลวงรัชกาลที่ 9 ยิ่งไปกว่านี้ เชียงใหม่ยังได้พัฒนาการจำหน่ายสินค้าออร์แกนิกสำหรับทั้งประชาชนในพื้นที่และตลาดเกษตรกรในเชียงใหม่รวมถึงในกรุงเทพฯ และทั่วประเทศ ในขณะเดียวกันก็ทำให้พื้นที่ตัวเองเป็นพื้นที่มีสุขภาวะที่ดีของประเทศไทยและภูมิภาคเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ กลยุทธ์นี้ได้มุ่งเน้นไปที่การสร้างจุดแข็งของตัวเองและทำงานกับธรรมชาติเพื่อผลิตสินค้าที่มีคุณค่าทางโภชนาการเพื่อช่วยเพิ่มจุดแข็งให้กับเศรษฐกิจในพื้นที่ ทำให้มีความยืดหยุ่นมากขึ้นเมื่อต้องเผชิญกับการท่องเที่ยวที่อ่อนแอลง อย่างไรก็ตาม เกษตรกรยังใช้ที่ดินอันมีคุณค่าอย่างมากในการปลูกพืชอุตสาหกรรมเชิงเดี่ยวอย่างข้าวโพด ซึ่งพืชเหล่านี้ต้องการใช้สารเคมีอันตรายในการกำจัดสิ่งมีชีวิตอื่นออกจากพื้นที่ปลูก สารเคมีเหล่านี้ (ยาฆ่าแมลง ยากำจัดวัชพืช และปุ๋ย) นอกจากมีราคาแพงแล้ว ยังเป็นอันตรายอย่างยิ่งต่อมนุษย์และพืช

ตัวชี้วัด (เราวัดอะไร)

• ผลผลิตสินค้าออร์แกนิกในจำนวนกิโลกรัมและราคาต่อปี
• จำนวนของสถานประกอบการที่ขายสินค้า อาหารออร์แกนิก
• จำนวนของการร่วมมือของรูปแบบ “Farm to Table”
• จำนวนของตลาดสินค้าออร์แกนิกในจังหวัดเชียงใหม่
• จำนวนฟาร์มออร์แกนิกเทียบกับฟาร์มเคมีและผลผลิตที่ผลิตได้เป็นตัน
• จำนวนฟาร์มออร์แกนิกในตัวเมือง
• จำนวนไร่/ที่ดินที่ใช้ในการปลูกข้าวโพดอุตสาหกรรม เทียบกับผลผลิตแบบออร์แกนิก

ใครกำลังจัดการกับเรื่องนี้

ติดตามข้อมูลเร็ว ๆ นี้

ทำไมโซลูชั่นการจัดการขยะแบบยั่งยืนจึงมีความสำคัญต่อความยั่งยืนของเชียงใหม่

ด้วยทรัพยากรที่ไม่สามารถหมุนเวียนมีอยู่อย่างจำกัดและการเพิ่มขึ้นของจำนวนประชากรที่ทำให้ความต้องการทางการบริโภคเพิ่มมากขึ้น การจัดการขยะอย่างถูกวิธีจึงเป็นกุญแจสำคัญในการทำให้นครแห่งนี้มีความยั่งยืนอย่างแท้จริง กรมควบคุมมลพิษได้ระบุว่าประเทศไทยมีปัญหาการจัดการขยะที่น่ากังวลเป็นอย่างมาก ธนาคารโลกให้ข้อมูลว่าทวีปเอเชียเป็นแหล่งผลิตขยะพลาสติกที่ก่อให้เกิดมลพิษในท้องทะเลถึง 80% ของโลก และประเทศไทยเป็นผู้ก่อให้เกิดมลพิษทางทะเลที่แย่ที่สุดอันดับ 6 ของโลก จนถึงปัจจุบัน จังหวัดเชียงใหม่ก็ยังไม่มีโครงการรีไซเคิลการจัดการขยะที่มีประสิทธิภาพในระดับเมืองใหญ่เลย โดยส่วนใหญ่แล้ว ถ้าขยะทั้งหมดไม่ถูกกำจัดโดยวิธีการฝังกลบก็จะใช้วิธีการเผา ทำให้มลภาวะทางอากาศที่รุนแรงอยู่แล้วยิ่งย่ำแย่ขึ้นไปอีก จากข้อมูลของเทศบาลในปี 2560 ขยะส่วนมากที่ถูกส่งไปยังพื้นที่ฝังกลบจะเป็นขยะออร์แกนิกจึงสามารถย่อยสลายได้ (เศษอาหาร 62%, กระดาษ 7%) และอีก 22% เป็นขยะพลาสติก คนท้องถิ่นบางส่วนได้เก็บสะสมขวดพลาสติกแต่นี่ก็เป็นเพียงหนทางแก้ไขบางส่วนเท่านั้น ธนาคารโลก

ด้วยระดับการบริโภคและมลพิษจากพลาสติกที่เกิดขึ้นในเชียงใหม่ในฐานะเมืองที่กำลังพัฒนา จำเป็นต้องพิจารณาถึงแนวทางการจัดการขยะและการรีไซเคิลอย่างมีประสิทธิภาพ อันรวมถึงการแยกขยะจากต้นทาง คือจากบ้านเรือนและระดับปลีกย่อย การลงทุนกับแนวทางดังกล่าว นอกจากจะสร้างงานแล้วยังสร้างอุตสาหกรรม (วัสดุปุ๋ยหมัก) และตลาดใหม่อีกด้วย สิ่งนี้ล้วนแต่มีผลประโยชน์ต่อเมือง เศรษฐกิจและสภาพแวดล้อม อีกทั้งยังสอดคล้องกับโมเดลเศรษฐกิจชีวภาพ-เศรษฐกิจหมุนเวียน-เศรษฐกิจสีเขียว (BCG) ของประเทศไทยอีกด้วย แต่สิ่งนี้ต้องอาศัยความเป็นผู้นำที่มีจริยธรรมและวิสัยทัศน์

สถานการณ์ที่เชียงใหม่เป็นอย่างไร

ปัจจุบัน เชียงใหม่ยังไม่มีบริการแยกขยะและรีไซเคิลอย่างเป็นทางการจากเทศบาล ซึ่งเทศบาลใช้งบประมาณกว่าปีละ 200 ล้านบาท บาทต่อปีหรือราว 12% ของงบประมาณต่อปีในการเก็บขยะ มีขยะมากมายถูกส่งไปฝังกลบในพื้นที่ห่างจากตัวเมืองราว 100 กิโลเมตร ขยะส่วนมากที่ถูกส่งไปยังพื้นที่ฝังกลบจะเป็นขยะออร์แกนิกจึงสามารถย่อยสลายได้ (เศษอาหาร 62%, กระดาษ 7%) และอีก 22% เป็นขยะพลาสติก คนท้องถิ่นบางส่วนได้เก็บสะสมขวดพลาสติกแต่นี่ก็เป็นเพียงหนทางแก้ไขบางส่วนเท่านั้น เมื่อเก็บขยะมาหมักเป็นเวลาหลายปีแล้ว พื้นที่นี้จะถูกปิดทึบด้วยปูนซีเมนต์ ซึ่งแก๊สที่ได้จากบ่อขยะจะถูกนำไปในใช้เป็นแก๊สหุงต้มให้กับหมู่บ้านในท้องที่ เศษผักผลไม้ เนี่ยเศษพืชจากการทำสวน เนี่ยกระดาษ แก้วกระจก เนี่ยสังกะสีและพลาสติกสามารถนำไปแยกรีไซเคิล ซึ่งนับเป็นการสร้างงานอย่างที่ประเทศและเมืองอื่นๆทั่วโลกทำกัน หากต้องการศึกษาเพิ่มเติม อ่านได้ที่ Wasting Away โดยเนี่ยนิตยสารซิตีไลฟ์ (Wasting Away).

ตัวชี้วัด (เราวัดอะไร)

• จำนวนงบประมาณของรัฐบาลที่กำหนดให้กับเทคโนโลยีการจัดการขยะอย่างยั่งยืนและการศึกษาสาธารณะ
• จำนวนร้อยละของครัวเรือนและธุรกิจที่แยกขยะได้อย่างถูกต้อง
• จำนวนตันของปริมาณขยะมูลฝอยที่ไม่ได้แยกประเภทจะถูกนำไปฝังกลบ
• ปริมาณก๊าซคาร์บอนไดอ๊อกไซด์และก๊าซพิษอื่น ๆ ที่ปล่อยออกมาจากหลุมฝังกลบต่อปี
• จำนวนที่ถูกเบี่ยงเบนไปทำรีไซเคิลและทำปุ๋ยหมัก
• การส่งของเสียอันตราย แบตเตอรี่ ฯลฯ ไปยังแผนกเทศบาลที่เหมาะสม
• การเพิ่มการดำเนินการตามค่าปรับสำหรับการเผาขยะแบบ "ตรงจุด"

ใครกำลังจัดการกับเรื่องนี้

ติดตามข้อมูลเร็ว ๆ นี้

ทำไมพลังงานหมุนเวียนที่สะอาดจึงมีความสำคัญต่อความยั่งยืนของเชียงใหม่

ในแผนบูรณาการพลังงานระยะยาวของประเทศไทย (TIEB) ประเทศไทยได้กำหนดให้ความมั่นคงด้านพลังงานเป็นเป้าหมายสูงสุดของนโยบายอย่างชัดเจนตามด้วยความสามารถในการใช้จ่ายทางเศรษฐกิจและความยั่งยืนด้านสิ่งแวดล้อม การให้ความสำคัญดังกล่าวได้ตอบสนองต่อความต้องการของพลังงานที่เติบโตอย่างต่อเนื่อง ในขณะที่ทรัพยากรพลังงานสำรองของไทย (ส่วนมากเป็นก๊าซธรรมชาติ)กำลังจะหมดลง รวมถึงเพื่อตอบสนองต่อการพึ่งพาพลังงานจากประเทศอื่นมากเกินไปด้วย (TIEB)

ก๊าซธรรมชาติ น้ำมันดิบและถ่านหินที่ประเทศไทยมีเป็นของตัวเองนั้นไม่เพียงพอต่อความต้องการของคนในชาติ กว่าสี่ทศวรรษที่ผ่านมา ประเทศไทยได้พึ่งพาเชื้อเพลิงนำเข้าเพื่อให้เพียงพอราวครึ่งหนึ่งของความต้องการพลังงานในประเทศ ซึ่งถือว่ามีความเสี่ยงอย่างมากทั้งในด้านความยั่งยืนและมั่นคงของชาติ ภาคอุตสาหกรรมและการขนส่งใช้พลังงานเป็นสามส่วนของจำนวนพลังงานทั้งหมด

ก๊าซธรรมชาติ น้ำมันดิบและถ่านหินคิดเป็น 90% ของการผลิตพลังงานของประเทศไทย ด้วยพลังงานหมุนเวียน (ซึ่งส่วนใหญ่เป็นชีวมวล) นั้นมีอยู่เพียง 10% ในปี พ.ศ. 2559 ประเทศไทยได้เซ็นสัญญาข้อตกลงเพื่อซื้อไฟฟ้าจากประเทศลาวแต่ก็จำเป็นต้องสร้างเขื่อนที่แม่น้ำโขง ซึ่งจะเป็นสาเหตุให้เกิดการทำลายสภาพแวดล้อมและสังคมในขณะนี้

กรมพัฒนาพลังงานทดแทนและอนุรักษ์พลังงาน (DEDE) และ คณะกรรมการกำกับกิจการพลังงาน หรือ กกพ. ที่จัดตั้งขึ้นโดยพระราชบัญญัติการประกอบกิจการพลังงาน พ.ศ. 2550 ภายใต้แผนพัฒนาพลังงานทดแทนและพลังงานทางเลือก (AEDP) ปี พ.ศ. 2558-2579 ที่เรียกร้องให้ภาคธุรกิจและภาคที่อยู่อาศัยส่งเสริมการใช้พลังงานหมุนเวียน การเรียกร้องให้ใช้ทางเลือกสีเขียวเพิ่มขึ้นในชุมชนเพื่อเพิ่มความปลอดภัยในการจัดหาพลังงานและลดการพึ่งพาเชื้อเพลิงนำเข้าของประเทศ เช่นจากประเทศลาว

สถานการณ์ที่เชียงใหม่เป็นอย่างไร

ประเทศไทยมีแสงแดดที่อุดมสมบูรณ์ตลอดทั้งปีซึ่งสามารถให้พลังงานที่จำเป็นต่อสาธารณูปโภคได้ (อาคาร โรงแรม คอนโดมิเนียม และอื่น ๆ) โดยเฉพาะในช่วงระหว่างวันที่มีการใช้เครื่องปรับอากาศมากผ่านการติดตั้งแผงโซลาร์เซลล์ ชีวมวลจากการเกษตรก็สามารถเป็นแหล่งพลังงานทดแทนและเชื้อเพลิงในประเทศสำหรับประชากรชายเมืองอีกทางหนึ่งแทนที่การเก็บไม้ฟืนจากป่า โซลูชันชีวมวลของมหาวิทยาลัยเชียงใหม่สามารถขยับขยายให้เกิดขึ้นได้ในระดับที่กว้างขึ้นเพื่อรับเศษอาหารจากแหล่งอื่นในเชียงใหม่มาแปรรูปเป็นชีวมอลสำหรับชาวเชียงใหม่อย่างที่มีการจัดการกันในเมืองอื่น

อย่างไรก็ตาม ในเชียงใหม่แทบไม่มีแผงโซลาร์พลังงานแสงอาทิตย์ให้เห็น อีกทั้งแทบไม่มีผู้อยู่อาศัย คอนโดและธุรกิจใดที่ทำรายได้จากการไฟฟ้าส่วนภูมิภาคสำหรับพลังงานไฟฟ้าที่ผลิตได้จากแผงโซลาร์เหล่านี้ ไม่มีระบบแปรสภาพเศษอาหารเป็นพลังงานชีวมวลในระดับเมือง และยังคงมีการถางป่าเพื่อเอาฟืนกันอย่างต่อเนื่อง แต่ทั้งหมดนี้เปลี่ยนได้ การไฟฟ้าส่วนภูมิภาค หรือ กฟภ. ควรผลักดันส่งเสริมให้ประชาชนในพื้นที่ติดตั้งเซลล์แสงอาทิตย์โดยหาเงินสนับสนุนหรือสิ่งจูงใจจากรัฐบาล เพื่อให้ประชาชนและภาคธุรกิจสามารถทำเงินจากพลังงานไฟฟ้าที่ตนไม่ได้ใช้ ซึ่งนี่อาจเป็นแหล่งรายได้ต่อเนื่องแบบไม่ต้องลงแรงเพิ่มให้แก่หลายพันหลังคาเรือน อีกทั้งสามารถชวยลดการพึ่งพพาพลังงานจากต่างชาติอย่างลาวได้อีกด้วย

ก๊าซที่ใช้ในท้องถิ่นสามารถหาได้จากโซลูชันเศษอาหารและขยะชีวมวลและเกษตรกรยังสามารถผลิตไบโอชาร์จากสิ่งเหลือใช้ทางการเกษตร นำไปขายให้ชาวบ้านเพื่อลดและเลี่ยงการตัดไม้ทำลายป่าเพื่อเอาถ่านไม้ ทั้งหมดนี้สามารถลดความจำเป็นในการนำเข้าเชื้อเพลิงจากต่างประเทศและยังช่วยเสริมสร้างการพึ่งพาตนเองและความมั่นคงด้านพลังงานให้แก่ทั้งเชียงใหม่และประเทศชาติ โดยทั้งหมดนี้สอดคล้องกับโมเดลเศรษฐกิจแบบ BCG อีกด้วย

ตัวชี้วัด (เราวัดอะไร)

• จำนวนงบประมาณจากรัฐบาลท้องถิ่นที่ใช้สนับสนุนการเริ่มต้นใช้พลังงานแสงอาทิตย์ตามโรงแรม คอนโดมิเนียม สถานศึกษา บ้านเรือน และอื่น ๆ
• จำนวนหลังคาที่ติดตั้งแผงโซลาร์
• ปริมาณไฟฟ้าที่ผลิตจากแหล่งพลังงานทางเลือก เช่น พลังงานแสงอาทิตย์และป้อนเข้ากริด
• ปริมาณรายได้ที่ได้จากประชากรและภาคธุรกิจในพื้นที่ที่มาจากการผลิตพลังงานแสงอาทิตย์
• ปริมาณเศษอาหารที่ลดลงและถูกแปรสภาพเป็นก๊าซชีวมวลแทนที่จะไปบ่อฝังกลบ
• จำนวนไฟฟ้าที่ซื้อจากพลังงานสิ้นเปลืองอย่างเช่นก๊าซธรรมชาติ
• จำนวนเกษตรกรที่ผลิตและขายไบโอชาร์เพื่อแทนที่ถ่านไม้จากแหล่งพลังงานสิ้นเปลือง เช่น ไม้ซุง

ใครกำลังจัดการกับเรื่องนี้

ติดตามข้อมูลเร็ว ๆ นี้

ทำไมการขนส่งมวลชนที่ยั่งยืนในราคาที่เอื้อมถึงจึงมีความสำคัญต่อความยั่งยืนของเชียงใหม่

เช่นเดียวกับเมืองสมัยใหม่หลายเมืองในทุกวันนี้ จังหวัดเชียงใหม่เผชิญกับมลพิษจากการจราจรในเมืองมากมาย มีการผลักดันเพื่อสร้างถนนเส้นใหญ่และถนนวงแหวนขึ้นอย่างต่อเนื่อง จนทำให้เชียงใหม่ขยายตัวของเมืองแบบกระจัดกระจายที่ดูไม่น่ามองเท่าไหร่นักด้วยต้นทุนในการสร้างชุมชนท้องถิ่นที่เชื่อมถึงกันโดยรถไฟรางเบาและรถบัสสาธารณะ ผลกระทบที่เป็นอันตรายต่อสุขภาพและปอดของมนุษย์มีจำนวนไม่น้อยและเพิ่มมากขึ้นเมื่อรวมกับพื้นที่และป่าที่ถูกไฟไหม้ในแต่ละปี ยิ่งไปกว่านั้นประเทศไทยก็ยังมีอุบัติเหตุและการเสียชีวิตทางถนนเป็นจำนวนมาก สิ่งเหล่านี้จะสามารถลดลงได้อย่างมากด้วยบริการขนส่งสาธารณะที่ดี

สถานการณ์ที่เชียงใหม่เป็นอย่างไร

มีการศึกษาเกี่ยวกับประเด็นปัญหาการขนส่งสาธารณะของเชียงใหมนี้มากมาย แต่ก็ยังไม่มีการดำเนินการที่เป็นรูปธรรมเพื่อนำคำแนะนำไปพัฒนาอย่างเป็นระบบ ภายในเทศบาลเมืองเชียงใหม่ทั้งสี่แห่ง และตัวแทนภาคเอกชนนั้นพยายามตอบสนองความต้องการด้วยการใช้รถตุ๊กตุ๊ก รถสองแถว และรถแท็กซี่ ซึ่งกลับทำให้มลภาวะทางอากาศทวีความรุนแรงมากยิ่งขึ้น จากข้อมูลของกระทรวงพลังงานระบุว่า ภาคการขนส่งและภาคการผลิตเป็นผู้ใช้ไฟฟ้ารายใหญ่ที่สุด โดยใช้พลังงานไฟฟ้าถึง 75% ของประเทศ ดังนั้นนี่จึงเป็นพื้นที่ที่ดีในการพัฒนาปรับปรุง

จากความหนาแน่นของจำนวนประชากรที่เพิ่มมากขึ้น ความจำเป็นของการขนส่งสาธารณะที่ประหยัดและยั่งยืนก็ได้เติบโต หนี้ของผู้บริโภคที่เพิ่มสูงขึ้นกับรายรับที่นิ่งเท่าเดิม รวมถึงรายได้ที่ลดลงจากการทองเที่ยวยิ่งทำให้เรื่องนี้เลวร้ายยิ่งขึ้นเมื่อเจ้าของรถยนต์ยังต้องผ่อนรถกันอยู่ การผสมผสานของโครงการ “รถไฟฟ้ารางเบา” รถโดยสารสาธารณะ และเลนจักรยานเป็นการตอบโจทย์อย่างเช่นในฮ่องกง เชียงใหม่มีความต้องการโครงการเช่นนี้แต่ยังขาดผู้นำและผู้ริเริ่มการพัฒนาการขนส่งที่ประหยัดและยั่งยืนเช่นนี้

ตัวชี้วัด (เราวัดอะไร)

• ความหนาแน่นของการจราจรและการใช้ยานพาหนะที่ลดลง
• จำนวนกิโลเมตรของเส้นทางขนส่งสาธารณะที่มี
• จำนวนคนที่ใช้เส้นทางการขนส่งเหล่านี้
• เปอร์เซ็นต์รถขนส่งพลังงานหมุนเวียนสาธารณะ
• จำนวนของสถานีชาร์จรถไฟฟ้า
• จำนวนโครงการเช่าใช้จักรยาน

ใครกำลังจัดการกับเรื่องนี้

ติดตามข้อมูลเร็ว ๆ นี้

ทำไมการดำเนินธุรกิจอย่างยั่งยืนจึงมีความสำคัญต่อความยั่งยืนของเชียงใหม่

During the last two decades a necessary emerging trend has evolved in big and small businesses throughout the world. That trend or evolution is toward becoming more sustainable in their business operations and building infrastructure. From designing ecologically green buildings (LEED Certification) sourcing of (renewable) raw materials, to sustainable processing and biodegradable packaging, to product usage and disposal/recycling. Businesses realize they can save costs and make more money by becoming more sustainable in all aspects of their business. Business, government and societal leaders across the globe acknowledge that our old polluting industrial ways are not sustainable due to inefficient and wasteful, polluting practices and the devastation done to both the environment, human beings and all other species. For businesses to become long-lasting and profitable, they will ultimately have to adapt and become sustainable in all aspects of their operations or risk becoming illegal or going out of business.

สถานการณ์ที่เชียงใหม่เป็นอย่างไร

วิสัยทัศน์ในการสร้างโมเดลเศรษฐกิจชีวภาพ-เศรษฐกิจหมุนเวียน-เศรษฐกิจสีเขียวของประเทศไทยรวมถึงอนาคตที่ขับเคลื่อนด้วยเทคโนโลยีนั้นมีความสอดคล้องกับเศรษฐกิจของเชียงใหม่ที่มีโอกาสในการพัฒนา เมื่อดูจากวิสัยทัศน์ด้านสถิติระดับประเทศนี้ซึ่งตรงกับเป้าหมายการพัฒนาเพื่อความยั่งยืนขององค์การสหประชาชาติ จังหวัดเชียงใหม่มีจุดแข็งและทักษะมากมายเช่นตำแหน่งที่ตั้งเชิงกลยุทธ์และสภาพภูมิอากาศ ความสามารถในการปลูกพืชมูลค่าสูงหลากหลายชนิด การดำเนินการริเริ่มที่มีอยู่แล้ว เช่น ประกาศนียบัตรใบไม้เขียวและตรามาตรฐาน Organic Thailand รวมถึงการมุ่งเน้นการพัฒนาภาคความเป็นอยู่ จะสามารถช่วยให้จังหวัดเชียงใหม่กลายเป็นเมืองวิถีสุขภาพยั่งยืนในทางปฏิบัติ โดยขึ้นกับปรัชญาเศรษฐกิจพอเพียงของในหลวงรัชกาลที่ 9 รวมกับวิสัยทัศน์ที่มุ่งสู่โมเดลเศรษฐกิจ BCG ทำให้เชียงใหม่สามารถเป็นเมืองที่ยั่งยืนอย่างแท้จริงในทุก ๆ ทาง เพื่อให้ฝันนี้เป็นจริง จำเป็นอย่างยิ่งที่ต้องพัฒนา dashboard แดชบอร์ดความยั่งยืน 20 ด้านให้แข็งแกร่งเพื่อพัฒนาธุรกิจที่ยั่งยืน จนกลายเป็นตัวอย่างของนครแห่งสุขภาพที่ดีและความยั่งยืนแห่งภูมิภาคเอเชียตะวันออกเฉียงใต้

ตัวชี้วัด (เราวัดอะไร)

• จำนวนโรงแรม คาเฟ่ ร้านอาหาร ธุรกิจที่ได้รับประกาศนียบัตรใบไม้เขียว
• Number of LEED Certified buildings.
• การปฏิบัติการตามใบรับรอง / ตัวชี้วัดความยั่งยืนสำหรับธุรกิจสีเขียวในเชียงใหม่ เชื่อมโยงกับเกียรติบัตรใบไม้เขียว
• Implement an Organic Food Safety standard.
• การดำเนินการตามมาตรฐานและแนวปฏิบัติด้านน้ำและพลังงานอย่างมีประสิทธิภาพ
• การใช้ระบบคัดแยก / รีไซเคิลขยะ
• จำนวนบรรจุภัณฑ์อาหารแบบโฟมหรือพลาสติกสำหรับซื้อกลับบ้านและตามซูเปอร์มาร์เก็ต เทียบกับบรรจุภัณฑ์ที่ได้จากพืช
• ยุติการขายภาชนะโฟมและพลาสติกที่ไม่ย่อยสลายทางชีวภาพจากร้านค้าปลีกเช่น ร้านหยก แมคโคร เป็นต้น

ใครกำลังจัดการกับเรื่องนี้

ติดตามข้อมูลเร็ว ๆ นี้